Podziemne formy krasowe to przede wszystkim jaskinie, które w początkowej fazie tworzyły się wskutek poszerzenia naturalnych szczelin w skalnych węglanowych przez wody opadowe. Początkowo woda wypełniała szczeliny całkowicie trawiąc ich powierzchnie bardzo powoli. Z czasem poszerzonymi szczelinami a później kanałami woda przepływała szybciej przez co była w stanie również szybciej je poszerzać, będąc mniej nasycona a tym samym bardziej agresywna. W dnach dolin gdzie przepływały potoki tworzyły się jaskinie przepływowe o przebiegu horyzontalnym zgodnym ze spadkiem terenu. Duża część jaskiń występujących w krasie wysokogórskim powstała wskutek odpływu wody z topniejących lodowców w czasie ich cofania się. Jaskinie te mają zupełnie inny pionowy, studniowy charakter. W jaskiniach tych w następnym etapie powstawały bardziej poziome piętra łączące odcinki pionowe gdy wody było mniej i płynęła wolniej. W miarę dalszego powiększania się kanałów i szczelin niektóre z cieków łączyły się. Zaczynał tworzyć się coraz rozleglejszy system jaskiniowy z przestrzeniami nie wypełnionymi całkowicie wodą, która przepływa teraz wzdłuż głównych spękań masywu.

W szerszych korytarzach woda przepływa w formie rzeki, spadającej wodospadami na gwałtownych obniżeniach terenu. W miejscach, gdzie spadki terenu były mniejsze prędkość przepływu rzeki podziemnej jeszcze bardziej malała w miejscach tych gromadziły się pokłady otoczaków i żwiru niesionego przez wartki nurt. Powstały też wtedy gliniaste namuliska zbudowane z najdrobniejszych frakcji wypłukanego materiału skalnego. W dolnych partiach jaskiń i na odcinkach horyzontalnych z czasem namuliska pokryły nieraz grubą warstwą długie fragmenty ciągów jaskiniowych, albo wypełniły je po sam strop zatykając całkowicie. Z czasem i w miarę poszerzania się kanałów odprowadzających wodę oraz w wyniku obniżenia się i rozwoju sieci rzecznej dolinnej poziom wód obniżył się również w jaskiniach, udrożniały się coraz niższe partie korytarzy dotychczas zalanych całkowicie przez wodę . Ten całościowy etap tworzenia się jaskiń określa się jako pierwotne zjawiska krasowe i przebiega nadal.

Jaskinia to ciekawy temat nie tylko dla speleologa. Warto wiedzieć jak powstają jaskini szczególnie krasowe, których jest najwięcej. Pierwotne zjawiska krasowe to złożony proces zachodzący na drodze chemicznego rozpuszczania oraz mechanicznego drążenia skał. Woda opadowa wzbogacona z atmosfery w dwutlenek węgla wchodzi w reakcję z węglanem wapnia i powoduje jego powolne ale skuteczne trawienie. W procesie tym zasadnicze znaczenie ma zawartość w wodzie dwutlenku węgla. W tropikalnych strefach klimatycznych zjawiska krasowe przebiegają szybciej i intensywniej z powodu większych opadów, i większej ilości dwutlenku węgla oraz dodatkowych składników chemicznych powstających w wyniku procesów gnilnych roślinności. Do skał rozpuszczalnych przez wodę głównie zalicza się wapienie i dolomity oraz gipsy i sole kamienne. Trzeba wiedzieć, że rozpuszczalność w wodzie dolomitów jest kilka set razy mniejsza a gipsy mogą być rozpuszczane bez udziału dwutlenku węgla. Mechanicznemu drążeniu, skały są poddawane już w strefie potoków jaskiniowych niosących materiał skalny, który jest czynnikiem drążącym oraz w strefach syfonalnych – całkowitego zalania wodą na skutek działania wody pod ciśnieniem.