 Początek wojny z Zakonem Krzyżackim
Wojna trwała do 1332 roku i prowadzona była pomiędzy Polską wspieraną przez Litwę i Węgry a Krzyżakami wspieranymi przez księstwa mazowieckie i Czechy. Władysław Łokietek chcąc realizować swoje plany zjednoczenia Polski po rozbiciu dzielnicowym, na przełomie 1326 i 1327 roku zorganizował wyprawę na Mazowsze. Jednak książę mazowiecki Wacław zawarł sojusz obronny z Zakonem Krzyżackim.
Po tym jak w 1309 roku Pomorze Gdańskie zostało siłą wcielone do państwa krzyżackiego rozgorzał długoletni konflikt o tą dzielnicę. Pomimo wyroku sądu papieskiego z 1321 roku Krzyżacy nie chcieli oddać zagarniętego terytorium. Negocjacje ciągnęły się przez kilka lat, w końcu w Malborku zdecydowano się na rozwiązanie siłowe. Sojusz zawarty z książętami mazowieckimi stał się doskonałym pretekstem do wojny. Dodatkowym atutem Krzyżaków były prozakonne sympatie króla czeskiego Jana Luksemburskiego.
W 1331 roku doszło do najsłynniejszego starcia w tej wojnie – bitwy pod Płowcami, po której Krzyżacy wycofali się w stronę Torunia. Zobacz więcej: bitwa pod Płowcami. W 1332 roku Krzyżacy zajęli Kujawy, które pozostały w ich władaniu aż do 1343 roku kiedy to zawarto pokój kaliski.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
