 Powstania śląskie
Trzy konflikty zbrojne na Górnym Śląsku, jakie miały miejsce między ludnością polską i niemiecką. Odbyły się one w okresie formowania się Państwa Polskiego po zakończeniu I wojny światowej. Skutkiem trzeciego powstania było zyskanie dodatkowych terenów na rzecz Polski.
I powstanie śląskie trwało od 16 sierpnia do 24 sierpnia 1919 roku. Wybuchło w związku z aresztowaniem śląskich przywódców Polskiej Organizacji Wojskowej i niezadowoleniem ludności polskiej z terroru i represji niemieckich. Celem, jaki osiągnięto, było zmuszenie władz niemieckich do ogłoszenia amnestii. I i II powstanie było pod dowództwem Alfonsa Zgrzebnioka.
II powstanie śląskie trwało od 19/20 sierpnia do 25 sierpnia 1920 roku. Wymierzone było w niemiecką dominację we władzach administracyjnych prowincji i zapewnienia bezpieczeństwa ludności polskojęzycznej. Wybuchło po licznych aktach terroru ze strony niemieckiej. Udało się uzyskać dostęp Polaków do tymczasowej administracji, likwidację znienawidzonej przez Polaków niemieckiej policji Sipo oraz udział w nowych organach bezpieczeństwa.
III powstanie śląskie trwało od 2/3 maja (już po plebiscycie) do 5 lipca 1921 roku. III powstanie, pod wodzą Wojciecha Korfantego, miało na celu poprawę niekorzystnego dla Polaków wyniku Plebiscytu na Górnym Śląsku. Na mocy postanowień traktatu wersalskiego, decyzję do jakiego państwa należeć będzie Górny Śląsk, oddano w ręce ludności mającej się wypowiedzieć w plebiscycie. Większość ludności (59,6%) opowiedziała się za Niemcami. W 1922 roku podpisano w Genewie konwencję w sprawie Śląska, według której obszar przyznany Polsce powiększony został do ok. 1/3 spornego terytorium.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
