Dlaczego Gorce

Gorce to pasmo górskie Beskidów Zachodnich, o prawie 50 km, położone miedzy dolinami rzek Raba i Dunajec. Na północy graniczą z Beskidem Wyspowym, a na południu z Podhalem. Są pasmem w kształcie rozrogu, w środku którego wznosi się kulminacja Turbacza. Od tego szczytu rozchodzą się w kilku kierunkach ramiona, z których najdłuższe jest wschodnie ze szczytami Jaworzyna i Gorc.

Więcej o Gorcach

Przełęcz Knurowska oddziela je od pasma Lubania. Od zachodu Turbacza rozciągają się trzy pasma - Bukowiny, Gorca i Obidowca. Od północy ramiona Turbaczyka i Mostownicy łączą się z Kudłoniem. Między wcześniej wymienionymi ramionami rozciągają się długie doliny potoków, z najdłuższą doliną Potoku Kamienieckiego, który wypływa ze zboczy Turbacza, a kończy bieg uchodząc do rzeki Dunajec obok wsi Łącko. Równolegle do niej biegnie dolina Ochotnicy, nazwa od najdłuższej wsi w Polsce, która ciągnie się około 25 km. Gorce są dobrze zalesione, na halach zachowała sę jeszcze tradycja wypasu owiec przez baców. Gorce są dla miłośników pieszych wędrówek górskich wielką atrakcją, pomimo że góry te nie należą do wysokich, aczkolwiek dostarczają niepowtarzalnych widoków na Tatry, Pieniny, zalew Czorsztyński, oraz Beskid Sądecki. Kiedy pogoda dopisuje z Turbacza można dojrzeć zabudowania oddalonego o ok. 80 km Krakowa. Nie ma tutaj większych ośrodków miejskich. Na terenie Gorców został utworzony Gorczański Park Narodowy.

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

Zwiedzaj razem z Grupa Media Informacyjne

Gorce to pasmo górskie Beskidów Zachodnich, o prawie 50 km, położone miedzy dolinami rzek Raba i Dunajec. Na północy graniczą z Beskidem Wyspowym, a na południu z Podhalem. Są pasmem w kształcie rozrogu, w środku którego wznosi się kulminacja Turbacza. Od tego szczytu rozchodzą się w kilku kierunkach ramiona, z których najdłuższe jest wschodnie ze szczytami Jaworzyna i Gorc.

Przełęcz Knurowska oddziela je od pasma Lubania. Od zachodu Turbacza rozciągają się trzy pasma - Bukowiny, Gorca i Obidowca. Od północy ramiona Turbaczyka i Mostownicy łączą się z Kudłoniem. Między wcześniej wymienionymi ramionami rozciągają się długie doliny potoków, z najdłuższą doliną Potoku Kamienieckiego, który wypływa ze zboczy Turbacza, a kończy bieg uchodząc do rzeki Dunajec obok wsi Łącko. Równolegle do niej biegnie dolina Ochotnicy, nazwa od najdłuższej wsi w Polsce, która ciągnie się około 25 km. Gorce są dobrze zalesione, na halach zachowała sę jeszcze tradycja wypasu owiec przez baców. Gorce są dla miłośników pieszych wędrówek górskich wielką atrakcją, pomimo że góry te nie należą do wysokich, aczkolwiek dostarczają niepowtarzalnych widoków na Tatry, Pieniny, zalew Czorsztyński, oraz Beskid Sądecki. Kiedy pogoda dopisuje z Turbacza można dojrzeć zabudowania oddalonego o ok. 80 km Krakowa. Nie ma tutaj większych ośrodków miejskich. Na terenie Gorców został utworzony Gorczański Park Narodowy.

Najwyższe szczyty Gorców: Turbacz – 1310 m n.p.m., Jaworzyna Kamienicka – 1288 m n.p.m., Kiczora – 1282 m n.p.m., Kudłoń – 1276 m n.p.m., Czoło Turbacza – 1259 m n.p.m., Mostownica – 1251 m n.p.m., Gorc Troszacki – 1235 m n.p.m., Gorc – 1228 m n.p.m., Lubań – 1211 m n.p.m. Wszystkie te szczyty poza Lubaniem i Turbaczem znajdują się na terenie Gorczańskiego Parku Narodowego.

Gorce charakteryzują się bardzo dobrą siecią wodną, na którą składają się liczne źródła, młaki, potoki i wysieki wodne. Stawy są nieliczne. Wszystkie potoki stanowią dorzecze dwóch rzek: Raby i Dunajca. Wzdłuż grzbietu Gorc Kamienicki - Turbacz przebiega dział wodny między zlewniami tych rzek. Największymi potokami, mającymi swoje obszary źródliskowe w Gorcach są Ochotnica i Kamienica. Występują także źródła z wodami mineralnymi, które eksploatowane są w Rabce-Zdroju i Szczawie.

Charakterystyczne gorczańskie polany stanowią jeden z najbardziej charakterystycznych składników krajobrazu i przyrody Gorców. Są też największą ich turystyczną atrakcją. Rozciągają się z nich rozległe widoki na Tatry, Pieniny, Beskid Wyspowy i Sądecki. Wiosną pokrywają się łanami krokusów. Powstały w XIV w. w wyniku działalności przybyłych z Półwyspu Bałkańskiego Wołochów, którzy tutaj przynieśli swoją kulturępasterską, później kontynuowaną przez mieszkańców tych terenów. Polany te, przez miejscową ludność nazywane halami, powstały w wyniku wypalania lasu, a następnie poszerzane były poprzez wyręby. Wypasanie i koszenie zapobiegało ich zarastaniu lasem. Najbardziej intensywny wypas miał miejsce przed II wojną światową, Gorce po Tatrach były wtedy największym ośrodkiem pasterstwa. Jeszcze w wiele lat po II wojnie światowej stały na nich szałasy pasterskie i trwał intensywny wypas. Po zaprzestaniu wypasu zaczęły zarastać ze szkodą dla walorów widokowych oraz różnorodności biologicznej borówczyskami i malinami, aby ostatecznie przekształcić się w las. Oglądać tu można naturalną sukcesję ekologiczną. Ostatnio Gorczański Park Narodowy dostrzegł konieczność zachowania tych polan. Na Hali Długiej ponownie wprowadzono kulturowy wypas owiec, niektóre inne polany (np. Jaworzyna Kamienicka) są wykaszane. Jednak los większości, szczególnie tych poza obszarem GPN wydaje się już być przesądzony.

®© GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

W Tatrach obok wspaniałych, wysokogórskich krajobrazów, pięknych jezior, urokliwych dolin, możemy spotkać także bardzo bogatą szatę roślinną. Do wysokości 1000m sięga piętro podgórza. Nad nim wyróżnia się 2 piętra lasów: dolnoreglowe (1200-1250m), oraz górnoreglowe (do 1550m). Piętro górnoreglowe tworzą m.in. brzoza karpacka, jarzębina i limba. Powyżej (do 1800m) znajduje się piętro kosodrzewiny, a nad nią rozciąga się piętro hal, sięgające nawet do 2300m.

W Tatrach obok wspaniałych, wysokogórskich krajobrazów, pięknych jezior, urokliwych dolin, możemy spotkać także bardzo bogatą szatę roślinną. Do wysokości 1000m sięga piętro podgórza. Nad nim wyróżnia się 2 piętra lasów: dolnoreglowe (1200-1250m), oraz górnoreglowe (do 1550m). Piętro górnoreglowe tworzą m.in. brzoza karpacka, jarzębina i limba. Powyżej (do 1800m) znajduje się piętro kosodrzewiny, a nad nią rozciąga się piętro hal, sięgające nawet do 2300m.

W Tatrach obok wspaniałych, wysokogórskich krajobrazów, pięknych jezior, urokliwych dolin, możemy spotkać także bardzo bogatą szatę roślinną. Do wysokości 1000m sięga piętro podgórza. Nad nim wyróżnia się 2 piętra lasów: dolnoreglowe (1200-1250m), oraz górnoreglowe (do 1550m). Piętro górnoreglowe tworzą m.in. brzoza karpacka, jarzębina i limba. Powyżej (do 1800m) znajduje się piętro kosodrzewiny, a nad nią rozciąga się piętro hal, sięgające nawet do 2300m.