Działalność wiatru
Działalność rzeźbotwórcza wiatru
Wiatr to podstawowy czynnik rzeźbotwórczy na obszarach pozbawionych roślinności (poza oczywiście wietrzeniem mechanicznym, które w takich warunkach jest bardzo intensywne).
Podobnie, jak inne czynniki rzeźbotwórcze wiatr ma trojakie rodzaje działania rzeźbotwórczego.
Wyróżniamy:
- działalność niszczącą, która polega na wywiewaniu (deflacji) drobnego materiału zwietrzelinowego lub na szlifowaniu powierzchni skał przez piasek niesiony wiatrem (korazja lub inaczej erozja eoliczna)
- działalność transportowa, która polega na suspensji (unoszeniu w powietrzu drobnego materiału skalnego: iłów, piasku itp.). saltacji (skokowemu przenoszeniu ziaren piasku) lub trakcji (toczeniu lub ślizganiu ziaren po powierzchni ziemi)
- działalność akumulacyjna, która polega na osadzaniu transportowanego materiału w miejscach, gdzie prędkość wiatru maleje lub znajdują się przeszkody terenowe
FORMY RZEŹBY POWSTAJĄCE W WYNIKU DZIAŁALNOŚCI RZEŹBOTWÓRCZEJ WIATRU |
FORMA RZEŹBY |
CZYNNIK RZEŹBOTWÓRCZY |
OPIS FORMY |
ZDJĘCIE FORMY |
zagłębienia deflacyjne (misy, niecki, rynny itp.) |
deflacja |
Zagłębienia terenu o różnym kształcie powstające w miejscach intensywnego wywiewania. Są one pogłębiane najczęściej do momentu osiągnięcia poziomu warstw wodonośnych. Powstają wtedy oazy (jeżeli wda jest słodka) lub solniska (szotty), gdy woda jest silnie zmineralizowana. |
|
ostańce deflacyjne |
deflacja |
Tworzą płaskie wzniesienia otoczone obniżeniami deflacyjnymi |
|
bruk deflacyjny |
deflacja |
Grubszy materiał zwietrzelinowy, który pozostał na powierzchni ziemi po wywianiu przez wiatr materiału drobniejszego |
|
grzyb skalny |
korazja |
Ostaniec w kształcie grzyba, o szerokim wierzchołku i wąskiej części dolnej; powstaje wskutek niszczenia przez strumień unoszonego wiatrem piasku wychodni starszego podłoża; najintensywniej niszczona jest część przy podstawie, gdyż tam wiatr unosi najwięcej piasku.
|
|
graniaki |
korazja |
Odłamek skalny o wygładzonych ścianach i 2–3 ostrych krawędziach, oszlifowany wskutek tarcia niesionych przez wiatr okruchów skalnych. Powstaje w strefie peryglacjalnej (na przedpolu lądolodu) oraz na pustyniach żwirowych i kamienistych. Ilość ścian zależy od cech (kierunków) wiatru wiejącego w miejscu powstawania graniaka |
|
jardangi |
korazja |
Bruzdy i mury skalne, ukształtowane przez korazję eoliczną(uderzanie o skałę okruchów skalnych przenoszonych przez wiatr). Wydłużone, zarysowane w pewnym kierunku, znaczą przeważający kierunek oddziaływania wiatru |
|
zmarszczki wiatrowe (ripplemarki) |
akumulacja |
Mikroformy charakterystyczne dla powierzchni piaszczystych , stanowiące drobne (do kilku cm) regularne nabrzmienia i bruzdy na powierzchni piasku, przypominające wyglądem fale albo miniaturowe wydmy poprzeczne. Powstają pod wpływem wiatru, podobnie jak wydmy mają łagodną stronę dowietrzną i stromą, osypującą się stronę zawietrzną. Na ich podstawie można określić kierunek wiatru. |
|
wydma barchan |
akumulacja |
Mają kształt asymetrycznych rogalików, zwróconych wypukłą stroną w kierunku wiatru, a końcami w stronę przeciwną. Barchany powstają w obszarach suchych, pustynnych, pozbawionych roślinności. Ramiona wydmy przesuwają się szybciej niż jej środek ze względu na mniejszą ilość piasku w nich się znajdującą. |
|
wydma paraboliczna |
akumulacja |
Wydmy z ramionami zwróconymi w kierunku wiatru, powstające w klimacie wilgotniejszym, gdzie końce wydmy są powstrzymywane przez roślinność, a środek wydmy przesuwa się bardziej swobodnie. |
|
wydma poprzeczna |
akumulacja |
Barchany, lub rzadziej wydmy paraboliczne, łączące się ze sobą ramionami i tworzące długie łańcuchy, prostopadłe do kierunku wiatru |
|
wydma podłużna |
akumulacja |
Wydma w postaci długiego (do setek kilometrów) wału o przebiegu równoległym do kierunku dominujących wiatrów. Powstaje przez połączenie się barchanów. Barchany są ułożone jeden za drugim. Na zdjęciu obok wydmy podłużne na Marsie. |
|
wydma gwiaździsta |
akumulacja |
Wydma o wielu ramionach, powstają na obszarach o zmiennym kierunku wiatrów w wyniku połączenia kilku mniejszych wydm. |
|
pokrywy lessowe |
akumulacja |
Powstają w wyniku osadzenia pyłów niesionych przez wiatr. Less jest skałą zwartą, miękką, porowatą, nie wykazującą warstwowania. Barwa lessu jest żółta lub żółtokremowa. W głębszych partiach profilu widoczne są często niewielkie konkrecje węglanu wapnia nazywane kukiełkami lessowymi, a także podłużne kanaliki będące śladami roślinności, wśród której się on osadzał. |
|
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |