Wody opadowe i roztopowe spływając całą powierzchnią gruntu wypłukują drobny materiał zwietrzelinowy (proces ten nazywamy ablacją deszczową) doprowadzając do powstania różnej wielkości rynien erozyjnych. Mogą się one tworzyć nawet na niewielkich pochyłościach terenu. Prowadzi to do wyjałowienia gleby. Przykładem obszarów, gdzie spłukiwanie doprowadziło do całkowitego zniszczenia pokrywy glebowej są badlands (obszary wyżynne, głównie w strefie klimatu suchego i półsuchego, o ubogiej roślinności. Charakteryzuje je silne rozczłonkowanie przez sieć głębokich wąwozów, powstających w wyniku procesu spłukiwania w czasie okresowych ulewnych deszczów. Działalność erozyjna wód opadowych w obrębie słabo scementowanego podłoża prowadzi również do powstania różnych izolowanych form terenu - ostańców, iglic, gór świadków i in. Niegościnność tych ziem, niekorzystne ukształtowanie powierzchni, słaba dostępność komunikacyjna i in. decydują o ograniczonych możliwościach ich zagospodarowania). Najbardziej znane badlands znajdują się w stanie Dakota.

Materiał skalny wypłukany przez te wody osadza się w miejscach, gdzie jej prędkość maleje tworząc niewielkie stożki napływowe.

W przypadku skał luźnych lub podatnych na wypłukiwanie (np.: piasek, ił, less) spływająca woda stosunkowo szybko może doprowadzić do powstania jarów i parowów, które mogą przekształcić się w głębokie wąwozy.

Innymi formami, która powstają w efekcie erozji deszczowej są piramidy ziemne. Mają one kształt stożkowatych słupów ziemnych osiągających wysokość nawet kilkunastu metrów. Słupy te są zwieńczone na górze większym głazem, który chroni położone pod nim miękkie skały przed rozmywaniem.

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA