 Zioła i warzywa - Rabarbar
Dobrze rośnie na większości gleb, najwyższe plony można osiągnąć na ziemiach głęboko uprawianych, zasobnych w składniki odżywcze. Ma dość duże zapotrzebowanie na wodę, ale źle rośnie na stanowisku podmokłym i chłodnym. Liście zaczynają wyrastać już w temperaturze 3-5°C. Najwcześniejsze plony uzyskuje się na ziemiach dość lekkich i szybko nagrzewających się, natomiast zbiory będą opóźnione na ziemiach ciężkich i zacienionym stanowisku. Przy pH gleby poniżej 5,5 należy przeprowadzić wapnowanie, można je wykonać bezpośrednio przed sadzeniem karp.
Rabarbar jest rośliną wieloletnią i na jednym miejscu może rosnąć około 10 lat.
Rabarbar ma duże wymagania pokarmowe. Jesienią glebę nawozimy obornikiem w dawce 60 kg/10 m2 i głęboko przekopujemy. Natomiast wiosną, kilkanaście dni przed sadzeniem karp, glebę zasilamy stosując: 200 g nawozu azotowego, 200 g fosforowego i 300 g potasowego. Nawożenie mineralne powtarzamy wiosną każdego roku.
Dodatkowo podczas intensywnego plonowania stosujemy co kilkanaście dni pogłówne nawożenie azotem stosując 30 g nawozu na 10 m2. Zabieg powtarzamy 5-6 krotnie.
Co trzy lata zaleca się nawiezienie plantacji obornikiem lub kompostem w dawce 40 kg/m2 i przekopanie.
Dawki nawozów podane w przypadku stosowania saletry amonowej, superfosfatu potrójnego i soli potasowej 60%. W przypadku użycia innego nawozu dawka powinna być przeliczona.
Rabarbar można uprawiać z nasion lub sadząc karpy. Druga metoda jest wygodniejsza i pozwala na szybsze uzyskanie plonów.
Wykopane z ziemi karpy dzielimy na kilka części, tak aby każda z nich miała co najmniej jeden pąk i kilka korzeni. Zabieg przeprowadzamy kilka godzin przed sadzeniem, aby powierzchnia przecięcia zdążyła zaschnąć.
Ponieważ rabarbar tworzy duże, rozrośnięte liście, roślinom zapewni się odpowiednią ilość miejsca sadząc karpy w rzędy co 100 cm na głębokość 2-3 cm, w rzędzie zachowujemy odległość także 100 cm.
Przed rozrośnięciem się rabarbaru w wolnych miejscach uprawiać można szpinak, kalarepę, sałaty.
Plantacja wymaga odchwaszczania, szczególnie gdy rabarbar jest jeszcze młody i nie rozrośnięty. Wysokie plony ogonków liściowych można zapewnić dzięki odpowiednio częstemu podlewaniu. Najwyższe zapotrzebowanie rabarbaru na wodę przypada na czerwiec-sierpień.
Tworzące się od maja pędy kwiatostanowe usuwamy, gdyż opóźniają wyrastanie nowych liści.
Rabarbar jest odporny na niskie temperatury zimą, ale wskazane jest okryć go na jesieni słomiastym obornikiem lub liśćmi. W marcu okrywę można zdjąć i zastąpić ją osłoną z folii. Pozwoli to uzyskać wcześniejsze plony.
Zbiór ogonków liściowych rozpoczynamy dopiero w drugim roku uprawy. Ogonków liściowych nie ścinamy, lecz wyłamujemy je przy podstawie. Zbierać je można co kilka dni, gdy osiągną długość powyżej 20 cm. Aby pozwolić roślinie zgromadzić odpowiednią ilość substancji pokarmowych w korzeniu spichrzowym i zbytnio jej nie osłabić można zbierać nie więcej niż 1/3 liści. Plantację użytkuje się od maja do lipca. Zbiorów nie należy zbytnio przedłużać, gdyż negatywnie wpłynie to na plony w roku następnym.
W zimie rabarbar można pędzić, uzyskując długie i delikatne ogonki. W tym celu karpy wykopujemy z ziemi i dzielimy tak samo jak podczas przygotowanie sadzonek do uprawy w gruncie. Sadzonki umieszcza się w skrzyniach wypełnionych wilgotnym torfem i pozostawia w piwnicy. Piwnica powinna być pozbawiona dostępu światła, jeśli tak nie jest , skrzynki należy dodatkowo okryć materiałem blokującym dostęp światła. Z rośliny pędzonej można zebrać wszystkie wyrośnięte liście, ponieważ uprawa zostanie zlikwidowana na wiosnę, a karpy wyrzucone.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
