 Sady i owoce - Wiśnia
Wymagania klimatyczne i glebowe oraz nawożenie
Wiśnie mają małe wymagania zarówno w stosunku do klimatu, jak i do gleby. Udają się one nawet w północno-wschodnich rejonach, rosną i owocują nawet na glebach piaszczystych. Tak jak inne drzewa pestkowe wymagają one znacznych ilości wapnia w glebie.
Formowanie i cięcie
Wiśnie powinny być uprawiane w formie krzaczastej, gdyż są wówczas najbardziej wytrzymałe na mróz i najlepiej owocują. Nie wymagają one żadnego formowania ani późniejszego cięcia.
Ochrona przed chorobami
Najbardziej niebezpieczną chorobą wiśni jest szara zgnilizna drzew pestkowych, zwana też moniliozą. Przyczyną jej jest grzyb pasożytniczy. Pierwsze objawy występują przy końcu okresu kwitnienia. Całe kwiatostany wiśni nagle zasychają, brązowieją, ale nie opadają. Wyglądają jakby je uszkodził przymrozek. W ten sposób w ciągu dwóch dni duża część kwiatostanów, czasami więcej niż połowa, może zginąć. Po kilku, kilkunastu lub kilkudziesięciu dniach zasychają cale młode pędy wraz z liśćmi. Latem zamarłe liście i kwiatostany kruszą się i opadają, na drzewie zaś pozostają martwe, bezlistne gałązki.
Walka z szarą zgnilizną jest bardzo trudna. Polega ona przede wszystkim na wycinaniu i paleniu opanowanych gałązek wczesną wiosną, gdy tylko się choroba pojawi. Gałązki trzeba obcinać około 10 cm poniżej miejsca, w którym widać oznaki choroby. Walkę chemiczną przeciwko szarej zgniliźnie prowadzi się za pomocą 2-procentowej cieczy siarkowo-wapiennej lub 0,7-procentowej cieczy bordoskiej. Pierwsze opryskiwanie stosujemy tuż przed kwitnieniem, drugie tuż po zakończeniu kwitnienia, a trzecie w dwa tygodnie później.
Odmiany wiśni
Przy wyborze odmian do sadzenia należy uwzględniać wrażliwość na szarą zgniliznę, nie wszystkie bowiem odmiany są na nią jednakowo odporne, a nawet są odmiany całkowicie odporne. Jest to sprawa bardzo ważna, ponieważ ani wycinanie opanowanych przez chorobę gałązek, ani walka chemiczna nie jest w stanie zabezpieczyć wrażliwych odmian przed dużymi stratami, jakie powoduje monilioza.
Rozróżniamy wśród wiśni trzy grupy. Pierwsza grupa — to czerechy. Nie są to właściwie wiśnie, lecz mieszańce, powstałe przez skrzyżowanie wiśni z czereśnią. Druga grupa — to szklanki, jasne wiśnie o bezbarwnym soku. Trzecią grupę stanowią wiśnie czarne, używane do wyrobu soków.
Książęca. Jest to czerecha o owocach niedużych, ciemnoczerwonych, miękkich, bardzo smacznych, dojrzewających wcześnie, już na początku czerwca. Drzewo jest wytrzymałe na mróz i odporne na szarą zgniliznę, owocuje obficie.
Hortensja. Jest to również czerecha. Owoce jej są duże, jasnoczerwone, bardzo smaczne, deserowe i na kompoty. Dojrzewają przy końcu czerwca. Drzewo jest dość wrażliwe na mróz, ale odporne na szarą zgniliznę. Kwiaty są bardzo wrażliwe na przymrozki, toteż często przepada cały plon. Można ją sadzić tylko na stanowiskach ciepłych.
Wczesna z Prin. Jest to najwcześniejsza ze szklanek — dojrzewa już w połowie czerwca. Owoce jej są duże i smaczne, jasnoczerwone, deserowe. Drzewo owocuje bardzo obficie, wytrzymałe na mróz i odporne na szarą zgniliznę, kwiaty wrażliwe na przymrozki.
Goryczka Królewska (Montrnorency). Szklanka o owocach średniej wielkości, bardzo soczystych i smacznych, dojrzewających w końcu czerwca i na początku lipca. Odmiana wytrzymała na mróz i odporna na szarą zgniliznę, bardzo plenna.
Łutówka (Goryczka Cienista). Wiśnia czarna, o owocach nadających się na soki, dużych lub bardzo dużych, dojrzewających w połowie lipca. Drzewo wytrzymałe na mróz, natomiast bardzo wrażliwe na szarą zgniliznę. Owocuje obficie.
Minister Podbielski. Wiśnia czarna, o owocach nadających się na soki, dużych lub bardzo dużych, smacznych, cenionych jako deserowe i na przetwory, dojrzewających w połowie czerwca. Drzewo wytrzymałe na mróz i odporne na szarą zgniliznę. Owocuje niezbyt obficie.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
