 Sady i owoce - Agrest
Wymagania klimatyczne i glebowe oraz nawożenie
Agrest jest zupełnie wytrzymały na mróz. Dobrze pielęgnowany daje duże plony smacznych owoców. Glebę wokoło krzewów agrestu uprawia się i nawozi w taki sam sposób, jak dla porzeczek. W dobrych warunkach agrest daje pierwszy plon już w dwa lata po posadzeniu, a po czterech latach znajduje się w pełni owocowania.
Agrest ma nieco większe wymagania glebowe niż porzeczki, to znaczy wymaga gleb trochę bardziej urodzajnych. Najlepiej udaje się on na średnio zwięzłych, bogatych w próchnicę glebach, które nie mają skłonności do zbyt szybkiego wysychania.
Cięcie
Agrest tnie się jak porzeczki, z tą różnicą, że u porzeczek czarnych pędy szybciej się starzeją niż u agrestu. U porzeczek czarnych usuwamy więc wszystkie pędy starsze niż czteroletnie, a u agrestu dopiero pędy siedmio lub ośmioletnie. Uformowany krzew agrestu powinien mieć około 12—14 pędów. W pierwszych latach po posadzeniu każdej wiosny wybieramy spośród jednorocznych pędów 2—3 najsilniejsze, a resztę jednorocznych usuwamy. Gdy krzew będzie już miał pożądaną Liczbę 12—14 pędów, należy zostawiać w nim co rok 1—2 pędy jednoroczne i usuwać tyle samo pędów starych. Największe plony dają pędy 4 lub 5-letnie. Pędy agrestu skraca się tylko po posadzeniu młodych krzewów, pozostawiając na nich po 2 oczka.
Ochrona przed chorobami
Bardzo niebezpiecznym wrogiem agrestu jest mączniak, choroba powodowana przez grzyba pasożytniczego. Poznajemy ją po białym, mączystym nalocie na młodych pędach oraz grubych, szarobrunatnych plamach na owocach. Młode gałązki i liście opanowane przez mączniaka trzeba wycinać i palić, ale ten zabieg tylko częściowo zmniejszy nasilenie choroby. Aby tę chorobę całkowicie zwalczyć trzeba opryskiwać agrest następującymi środkami chemicznymi. W końcu marca lub na początku kwietnia opryskać krzewy 12-procentową cieczą siarkowo-wapienną. Gdy agrest przekwitnie, trzeba go opryskać 1-procentową cieczą siarkowo-wapienną, a następnie opryskiwanie tym samym roztworem powtórzyć w dwa tygodnie później.
Odmiany agrestu
Najwcześniejszy Heninga. Owoce jasnożółte, średniej wielkości, kuliste, z rzadka pokryte mięsistymi włoskami. Jest to jedna z najwcześniejszych naszych odmian, deserowa i na przetwory. Krzew rośnie bujnie, jest bardzo płodny, wrażliwy na mączniaka.
Najwcześniejszy z Neuwied. Jest to odmiana również bardzo wczesna. Owoce duże, owalne, zielonkawożółte, smaczne i soczyste. Odmiana płodna, stosunkowo odporna na mączniaka, zasługuje na rozpowszechnienie.
Czerwony Triumf. Odmiana średniowczesna o owocach średniej wielkości lub dużych, owalnych lub kulistych, czerwonych, od strony nasłonecznionej nieco brązowych. Owoce pokryte z rzadka delikatnymi, sztywnymi włoskami. Odmiana wrażliwa na mączniaka; owocuje obficie. Ceniona jako deserowa i na przetwory.
Biały Triumf. Owoce duże lub średnie, kuliste, zielonożółte, nakrapiane czerwonymi cętkami. Przez skórkę prześwitują nasiona. Skórka gładka, bez włosków. Odmiana bardzo płodna i cenna.
Małopolski. Jest to odmiana wyhodowana w Polsce z amerykańskiego drobnoowocowego agrestu górskiego. Jagody są małe, ale zarówno pędy, jak liście i owoce wcale nie podlegają mączniakowi. Owoce tej odmiany doskonale nadają się na przetwory. Odmiana ta nadaje się do uprawy zwłaszcza w tych ogródkach, których właściciele nie mają czasu na przeprowadzanie zabiegów ochronnych przeciwko mączniakowi.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
