Dlaczego Bieszczady

Bieszczadzki Park Narodowy to obszar Polski o najmniejszym zaludnieniu. Niewielka ingerencja człowieka połączona z dziką przyrodą tworzy doskonałe środowisko dla rozwoju fauny i flory. Ma ona na tym obszarze „przewagę” nad człowiekiem. Wizytówką parku są orzeł przedni, wilk, niedźwiedź oraz żubr. Odwiedzając ten park mamy nie tylko okazje się z nimi spotkać ale również podziwiać najciekawsze pod względem krajobrazowym i przyrodniczym obszary Polski. Ważnym elementem zwiedzania tego zakątka kraju jest rytm życia tutejszych mieszkańców, który wyznacza natura. Spokojny, powolny, pozbawiony zgiełku, który często towarzyszy nam w miastach.

Więcej o Bieszczadach

Bieszczadzki Park Narodowy to fragment Karpat Wschodnich (w Polsce Zachodnich). Został utworzony w 1973 roku. Łączna jego powierzchnia wynosi 29 201 km2, z czego 3 045 km2 objęte jest ścisłą ochroną w tym obszar połonin. Obszar parku obejmuje miedzy innymi największy szczyt Tarnicę (1346 m n.p.m.) oraz Wielka Rawkę (1304 m n.p.m.). Warte zobaczenia są również Połonina Caryńska uznawana za najpiękniejszą w Bieszczadach oraz Bukowe Berdo. Połoniny to trawiaste łąki, jednak są one tutaj bardzo specyficzne, idąc dróżkami w kierunku wierzchołków wzniesień ma się poczucie falującej wolności. Przyroda i my. Na terenie parku występuje jak wspomniano powyżej Orzeł Przedni, szlachetny ptak o rozpiętości skrzydeł dochodzącej do 220 cm. Ponadto rzadki już wilk, samotny, tajemniczy, przemierzający parkowe tereny. Kolejnymi przedstawicielami świata zwierzęcego są niedźwiedź, żubr, ryś, żbik. Bieszczady należą do obszarów silnie zalesionych. Aż 80% powierzchni jest pokryta lasami.

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

Tarnica

Tarnica (1346 m) – najwyższy szczyt polskich Bieszczadów i województwa podkarpackiego, wznoszący się na krańcu pasma połonin, w grupie tzw. gniazda Tarnicy i Halicza. Należy do Korony Gór Polski.

Szczyt Tarnicy wznosi się ponad 500 m nad dolinę Wołosatki i wyróżnia się osobliwą sylwetką. Od sąsiedniego masywu Krzemienia grzbiet (faktycznie zwornikiem jest Tarniczka) oddzielony jest głęboką Przełęczą Goprowską, natomiast z Szerokim Wierchem łączy się charakterystyczną, ostro wciętą w grzbiet przełęczą o wysokości 1286 m, od której pochodzi nazwa góry (w języku rumuńskim słowo „tarnița” oznacza siodło, przełęcz). Wąski, ostry, nieco wydłużony grzbiet góry, z dwoma wyraźnymi wierzchołkami (1346 i 1339 m), wyścielają złomiska skał i zdobią bruzdy naturalnych zagłębień, a także resztki wojennych okopów. Z południowej strony opada w dół wysoka skalna ściana, a niżej rozścielają się wielkie pola kamiennego rumoszu. Na głównej kulminacji znajduje się punkt geodezyjny. W 1987 na szczycie ustawiono 7-metrowy krzyż, upamiętniający – wraz z wmurowaną tablicą – pobyt ks. Karola Wojtyły 5 sierpnia 1953. Po złamaniu się krzyża na wiosnę 2000, w dniu 2 września tego roku postawiono nowy stalowy krzyż (liczący ok. 8,5 metra, ważący ok. 500 kg; wyniesiony przez pielgrzymów na Tarnicę w częściach), który 16 września 2000 poświęcił bp Adam Dyczkowski.

Tarnica stanowi najbardziej atrakcyjny punkt widokowy w polskich Bieszczadach. Oprócz wspaniałej panoramy najbliższych grzbietów polskiej części Bieszczadów, w pogodne dni można dostrzec: Tatry[5], Gorgany, Ostrą Horę, Połoninę Równą[6], Połoninę Krasną, Świdowiec, a przy bardzo dobrych warunkach pogodowych możemy dostrzec: Pasmo Wyhorlacko-Gutyjskie, Góry Ignis, górę Vlădeasa i Pietrosula Rodnei w Górach Rodniańskich.

W rejon tych gór prowadzą zaledwie dwa piesze szlaki turystyczne. Pierwszy to końcowy odcinek Głównego Szlaku Beskidzkiego (Ustroń – Wołosate), wiodący od schroniska w Ustrzykach Górnych (znaki czerwone). Odcinek ten w swojej końcowej partii jest bardzo atrakcyjny widokowo, prowadząc do przełęczy pod Tarnicą 1286 m połoninami Szerokiego Wierchu. Drugim jest bardziej stromy szlak niebieski Biała – Grybów, który prowadzi z Wołosatego bezpośrednio na przełęcz pod szczytem Tarnicy. Z przełęczy na szczyt prowadzi krótki (15 min) boczny szlak koloru żółtego. Tuż przy nim, kilkanaście metrów od szczytu, znajduje się Jaskinia w Tarnicy. Wejście do niej zostało zasypane w 2008 roku ze względu na bezpieczeństwo turystów.

Z rzadkich w Polsce gatunków roślin stwierdzono występowanie zarazy macierzankowej.

Piesze szlaki turystyczne (czasy przejścia do Przełęczy pod Tarnicą):

- szlak turystyczny czerwony Ustrzyki Górne – Szeroki Wierch – Przełęcz pod Tarnicą – Halicz – Rozsypaniec – Przełęcz Bukowska – Wołosate:

-- z Ustrzyk Górnych 3 h (↓ 2:15 h)
-- z Halicza 1:15 h (z powrotem 1:35 h), z Wołosatego 4:50 h (↓ 4:05 h)

- szlak turystyczny niebieski Wołosate – Przełęcz pod Tarnicą – Krzemień – Bukowe Berdo:

-- z Wołosatego 2 h (↓ 1:10 h)
-- z Bukowego Berda 1201 m n.p.m. 1:40 h (z powrotem 2 h)

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA

Bieszczadzki Park Narodowy to obszar Polski o najmniejszym zaludnieniu. Niewielka ingerencja człowieka połączona z dziką przyrodą tworzy doskonałe środowisko dla rozwoju fauny i flory. Ma ona na tym obszarze „przewagę” nad człowiekiem. Wizytówką parku są orzeł przedni, wilk, niedźwiedź oraz żubr. Odwiedzając ten park mamy nie tylko okazje się z nimi spotkać ale również podziwiać najciekawsze pod względem krajobrazowym i przyrodniczym obszary Polski. Ważnym elementem zwiedzania tego zakątka kraju jest rytm życia tutejszych mieszkańców, który wyznacza natura. Spokojny, powolny, pozbawiony zgiełku, który często towarzyszy nam w miastach.

Bieszczadzki Park Narodowy to obszar Polski o najmniejszym zaludnieniu. Niewielka ingerencja człowieka połączona z dziką przyrodą tworzy doskonałe środowisko dla rozwoju fauny i flory. Ma ona na tym obszarze „przewagę” nad człowiekiem. Wizytówką parku są orzeł przedni, wilk, niedźwiedź oraz żubr. Odwiedzając ten park mamy nie tylko okazje się z nimi spotkać ale również podziwiać najciekawsze pod względem krajobrazowym i przyrodniczym obszary Polski. Ważnym elementem zwiedzania tego zakątka kraju jest rytm życia tutejszych mieszkańców, który wyznacza natura. Spokojny, powolny, pozbawiony zgiełku, który często towarzyszy nam w miastach.

Bieszczadzki Park Narodowy to obszar Polski o najmniejszym zaludnieniu. Niewielka ingerencja człowieka połączona z dziką przyrodą tworzy doskonałe środowisko dla rozwoju fauny i flory. Ma ona na tym obszarze „przewagę” nad człowiekiem. Wizytówką parku są orzeł przedni, wilk, niedźwiedź oraz żubr. Odwiedzając ten park mamy nie tylko okazje się z nimi spotkać ale również podziwiać najciekawsze pod względem krajobrazowym i przyrodniczym obszary Polski. Ważnym elementem zwiedzania tego zakątka kraju jest rytm życia tutejszych mieszkańców, który wyznacza natura. Spokojny, powolny, pozbawiony zgiełku, który często towarzyszy nam w miastach.