 Choroby rogówki
Rogówka jest to przezroczysta, beznaczyniowa tkanka o elipsoidalnym kształcie. Należy do najbardziej wrażliwych tkanek, gdyż jest bogato unerwiona czuciowo. Z tego powodu jej choroby czy kontakt z jakimkolwiek ciałem obcym wywołuje silne uczucie bólu. Rogówka nie jest natomiast wrażliwa na zmiany temperatury.
ANOMALIE ROGÓWKI
ROGÓWKA MAŁA - Jest to wada występująca najczęściej we wrodzonym małooczu. Wówczas wymiary rogówki są zmniejszone do 8 - 10 mm. Wadzie tej mogą towarzyszyć inne wady wrodzone oczu, takie jak np. ubytek tęczówki czy naczyniówki.
ROGÓWKA OLBRZYMIA - Rogówka olbrzymia, o wymiarach powyżej 12 mm, również należy do wad wrodzonych oka. Oczy z rogówką olbrzymią mają ogólnie większe rozmiary. Wadzie tej może towarzyszyć podwichnięcie soczewki. Rogówka olbrzymia może również występować we wrodzonej jaskrze.
STOŻEK ROGÓWKI - Polega on na tworzeniu się w części środkowej rogówki uwypuklenia w kształcie stożka. Jest to wada wrodzona, a pierwsze objawy mogą występować w pierwszych latach życia. Obniżenie ostrości wzroku związane z ta wadą daje się jednak zauważyć dopiero w późniejszych latach życia. Leczenie stożka rogówki polega na stosowaniu twardych szkieł kontaktowych, a przy znacznym obniżeniu ostrości wzroku wskazane jest leczenie operacyjne.
STANY ZAPALNE I OWRZODZENIA ROGÓWKI
Zmiany zapalne polegają na powstawaniu nacieków w obrębie powierzchownych lub głębszych warstw rogówki. W zależności od głębokości nacieczenia rozróżnia się:
- zapalenie rogówki powierzchowne, oraz
- zapalenie rogówki głębokie.
W cięższych przypadkach dochodzi do powstawania głębszych ubytków tkanki rogówkowej, które określane są jako owrzodzenia. W zależności od przyczyny wywołujące stany zapalne rogówki, choroby rogówki dzieli się na:
- bakteryjne;
- wirusowe;
- alergiczne.
ZAPALENIE ROGÓWKI BAKTERYJNE
WRZÓD PEŁZAJĄCY OSTRY - jest najczęstszą postacią bakteryjnego zapalenia rogówki. Ich źródłem może być zmieniony zapalnie woreczek łzowy lub spojówka. Choroba zaczyna się najczęściej od drobnego urazu rogówki, która następnie ulega zakażeniu. Powstaje wówczas w jej środkowej części naciek, który szybko przeistacza się w ubytek w kształcie sierpa. Towarzyszy temu odczyn ze strony tęczówki oraz wysięk ropny na dnie przedniej komory oka. Choroba ta występuje częściej u ludzi mieszkających na wsi, narażonych na drobne urazy oka i objawia się:
- silnym bólem,
- światłowstrętem,
- łzawieniem,
- postępującym pogorszeniem wzroku,
- silnym przekrwieniem oka,
- rogówka oka jest matowa, o nierównej powierzchni.
Wrzód pełzający jest bardzo groźny - może doprowadzić do utraty wzroku lub oka - i dlatego wymaga leczenia prowadzonego w warunkach szpitalnych. Leczenie polega na stosowaniu leków rozszerzających źrenicę, antybiotyków do worka spojówkowego lub w postaci wstrzyknięć pod spojówkę gałki ocznej. Z reguły jednak po wygojeniu pozostaje w rogówce biała blizna, zwana bielmem.
Inne rodzaje owrzodzenia rogówki mogą być wywołane zakażeniem paciorkowcowym lub pałeczką ropy błękitnej. Ten typ owrzodzenia daje gwałtowne objawy zapalne. Jest najczęściej spowodowany urazem rogówki i drążąc w głąb jej tkanek prowadzi niejednokrotnie do jej przebicia. Owrzodzeniu towarzyszy odczyn ze strony błony naczyniowej oraz wysięk ropny na dnie przedniej komory oka. Leczenie polega na stosowaniu środków rozszerzających źrenicę oraz podspojówkowo antybiotyków.
©® GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
