 Wypadanie włosów
Dziennie tracimy około 50 włosów, jest to zjawisko normalne, gdyż włosy stale odrastają.Wypadanie większej ilości włosów sygnalizuje stan chorobowy, który może mieć różne przyczyny. Wiadomo, że po porodzie, w okresie karmienia czy po leczeniu dużą dawką antybiotyków, następuje zwiększone wypadanie włosów, lecz po pewnym czasie objawy te powinny minąć. Jeśli jednak utrzymują się dłużej, trzeba jak najszybciej zasięgnąć porady lekarza specjalisty i rozpocząć zwykle długie i systematyczne leczenie.
Wypadanie włosów można podzielić na dwa rodzaje:
a). Ogólne
b). Stale postępujące.
To drugie obserwowane w 90 % przypadków, przede wszystkim u mężczyzn i prowadzące do prawie całkowitej utraty włosów, oraz plackowate, obejmujące również i kobiety (w około 50%). Etiologia wypadania włosów typu plackowatego nie jest dokładnie znana. W wielu przypadkach wiąże się ono z ciężkimi przeżyciami nerwowymi, psychicznymi, ciągłymi stresami. Również choroby zakaźne, zatrucia organizmu, ciężkie, stałe migreny, nadczynność tarczycy, zmiany hormonalne w okresie klimakterium przyczyniają się do wypadania włosów plackowatego. Ogniska łysienia powstają w wielu miejsach na skórze głowy. U kobiet przeważnie na czubku głowy i w okolicy czoła. Choroba nie leczona szybko prowadzi do powstawania coraz większych ognisk, a tym samym wyłysienia na całej skórze głowy.
Leczenie powinno być prowadzone indywidualnie. Wiadomo jednak, że przy każdym rodzaju wypadania włosów podaje się zwiększone dawki witamin A, Bl, B2, B6. Leczenie miejscowe przy łysieniu plackowatym polega na wcieraniu w skórę specjalnych leczniczych płynów, które wywołują przekrwienie skóry i pobudzają odrost brodawek włosowych. Obok leków działających zewnętrznie, stosuje się naświetlania lampą kwarcową i masaż ręczny owłosionej skóry głowy, polegający na wcieraniu odpowiednich płynów i maści. Jeśli włosy są z natury słabe, cienkie i rzadkie, powodem ich wypadania może być za mocna lub robiona zbyt często trwała ondulacja, jak również silne stężenie wody utlenionej przy farbowaniu albo rozjaśnianiu włosów.
Peruki czy tresy należy nosić tylko sporadycznie; stosowane na co dzień utrudniają oddychanie włosów, powodują ich łojotok, a tym samym narażają na zwiększone wypadanie włosów i ponadto w miejscu przypięcia, wskutek ucisku mechanicznego, powstaje wyłysiałe miejsce.
Wypadanie włosów typu łojotokowego występowało kiedyś prawie tylko u mężczyzn, obecnie notuje się takie przypadki również i u kobiet. Przyczyną są zwykle zaburzenia hormonalne lub czynności przysadki mózgowej, tarczycy i nadnerczy. Również łupież tłusty bywa przyczyną łysienia. Leczenie łysienia powstałego na tym tle polega przede wszystkim na zahamowaniu łojotoku. Wiadomo, że wydzielina łojowa i osiadający na niej brud i kurz powodują szybsze wypadanie włosów, dlatego włosy tłuste powinno się myć co 3, a nawet co 2 dni. Aby nie zwiększać pracy gruczołów łojowych, nie należy używać do mycia gorącej wody. Myjemy włosy całymi jajkami połączonymi z kilkunastoma kroplami witaminy "D". Do ostatniego płukania dodajemy sok z połowy cytryny (proporcja na 2 litry wody). Tylko okresowo można myć włosy dobrymi szamponami, stosując je jednak bardzo oszczędnie.
Przy nadmiernym wypadaniu włosów, powinno się zrezygnować z trwałej ondulacji, z farbowania i kręcenia włosów na wałki, a tylko suszyć je i modelować niezbyt gorącą suszarką. Leczenie łysienia łojotokowego polega również na przestrzeganiu diety ograniczającej węglowodany, tłuszcze zwierzęce, ostre przyprawy, kawę i alkohol. Natomiast nacisk położyć na spożywanie potraw z zawartością białka zwierzęcego, roślinnego oraz witaminy A, B, i E. Okresowo stosuje się zwiększone dawki witaminy A, B1, B2, B6 lub B complex oraz Calcium Panthotenicum. Przy występującym łysieniu łojotokowym i każdym innym, nie zaleca się noszenia ciężkich, obcisłych nakryć głowy. Jak najdłużej należy chodzić z odkrytą głową, a w okresie jesieni i zimy korzystać z lekkich, wełnianych czapeczek, chustek lub luźnych kapturów.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
