Inne

Rekreacja, aktywny wypoczynek (łac. recreo – odnowić, ożywić) – forma aktywności umysłowej lub fizycznej podejmowana poza obowiązkami zawodowymi, społecznymi, domowymi i nauką. Stosowana w celu odpoczynku i rozrywki.

W architekturze – potoczne określenie przestrzeni w budynku szkolnym lub na jego zewnątrz przeznaczone na wypoczynek uczniów w przerwach międzylekcyjnych.

Przyczynia się ona do rozwoju zainteresowań i osobowości, podwyższenia aktywności fizycznej, rozładowania napięcia nerwowego oraz zapobiega chorobom cywilizacyjnym. Rekreacja z założenia jest aktywnością dobrowolną. Jej formy wynikają głównie z typu zainteresowań i miejsca pobytu człowieka.

Specyficzną formą jest rekreacja ruchowa określana czasem jako sport rekreacyjny. Jest ona formą czynnego odpoczynku i rozrywką. Cechy rekreacji można także zauważyć w niektórych formach aktywności turystycznej, nauce dla przyjemności, uprawianiu sztuki a nawet gotowaniu. Rola rekreacji we współczesnym świecie nabiera znaczenia w związku z koniecznością zapobiegania sytuacjom stresowym, chorobom cywilizacyjnym, skracaniem czasu pracy i podnoszeniem poziomu życia.

Organizacja rekreacji ma we współczesnych państwach charakter indywidualny. Skala zjawiska jest efektem zarówno świadomości poszczególnych osób, działalności organizacji i stowarzyszeń organizujących zajęcia, zamożnością społeczeństw ale także ilością czasu wolnego - czasu pracy i dni wolnych.

W Polsce organizacją rekreacji zajmują się m.in. TKKF, PTTK, LZS, zrzeszenia i kluby sportowe oraz organizacje młodzieżowe. Organizacją o zasięgu światowym jest International Recreation Association (IRA), powstała w 1956, do której należą z polskiej strony przedstawiciele TKKF.

Rekreacja jest rozumiana jako wszelkie czynności podejmowane dla regeneracji sił, a przejawiające się w uczestniczeniu w rozrywkach kulturalnych, grach sportowych czy też różnych formach ruchu turystycznego – po godzinach zajęć służbowych czy szkolnych, poza obowiązkami społecznymi i normalnymi czynnościami domowymi

Rekreacja – jako termin i zjawisko społeczne wydaje się być powszechnie zmiana i rozumiana. Kontekst znaczeniowy pojęcia „rekreacja” nie jest dyskusyjny w powszechnym tego słowa znaczeniu. Budzi natomiast kontrowersje w przypadku prób uściślenia naukowego terminu. Wąsko dawniej pojmowana rekreacja – początkowo jako popołudniowy wypoczynek uczniów (chłopców) mieszkających w szkołach z internatem pod opieką i przy czynnym udziale nauczycieli – wychowawców (Ustawa Komisji Edukacji Narodowej z 1783 roku), następnie traktowana jako synonim wczasów (Daszyńska-Golińska, 1925) – ewoluowała w kierunku rozszerzenia definicji o szereg zajęć pozornie nie mających charakteru rekreacyjnego. Dzisiejsza charakterystyka tego pojęcia najogólniej odnosi się do wszelkich zajęć podejmowanych przez jednostkę w czasie wolnym. Istotne jest także, że nie rodzaj i forma wybranej aktywności decyduje o jej rekreacyjnym charakterze, a sposób traktowania i odczuwania tejże przez konkretną osobę. Niezmiernie ważne wydaje się podkreślenie powiązania zjawiska rekreacji ze sferą czasu wolnego człowieka. Oba te pojęcia występują w zasadzie współzależnie, co oznacza, że czas wolny jest warunkiem niezbędnym do podejmowania zachowań rekreacyjnych, a zajęć rekreacyjnych nie można podejmować w czasie pracy, chociaż sama praca może w pewnych warunkach zawierać elementy rekreacji.

Grupa Media informacyjne

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA