 Wimbledon
Wimbledon – tenisowy turniej zaliczany do turniejów Wielkiego Szlema. Rozgrywany jest on od 1877 roku jako mistrzostwa Anglii. Jest to najstarszy i najbardziej prestiżowy turniej tenisowy na świecie – The Championships. Rozgrywany jest w jednej z 32 dzielnic Wielkiego Londynu – Wimbledon (w gminie London Borough of Merton), położonej na południowy zachód od centrum miasta. Na tamtejszych kortach trawiastych All England Lawn Tennis and Croquet Club odbywa się co roku, na przełomie czerwca i lipca.
Uznawany jest za nieoficjalne mistrzostwa świata na kortach trawiastych.
132. edycja turnieju w Wimbledonie rozpoczęła się tradycyjnie w poniedziałek, 2 lipca 2018, 142 lata od pierwszych zawodów.
19 lipca 1877 na trawiastym korcie All England Croquet and Lawn Tennis Club, przy Worple Road, zakończył się, już wtedy zakłócony deszczem, pierwszy turniej wimbledoński.
Historia
Pierwszy turniej tenisowy w historii odbył się na kortach Wimbledonu 9 lipca 1874, lecz nie były to jeszcze mistrzostwa Anglii.
Pierwszy turniej wimbledoński odbył się w 1877 roku. Były to tylko rozgrywki singla mężczyzn. W 1884 roku program poszerzono o rozgrywki singla pań i debla panów. Debel kobiet i gra mieszana po raz pierwszy odbyły się w 1913 roku. Podobnie jak pozostałe turnieje wielkoszlemowe, Wimbledon był bojkotowany przez czołowych zawodników amatorskich, aż do nastania ery open w 1968 roku. Ostatnim brytyjskim triumfatorem był Andy Murray w 2016 roku, a triumfatorką – Virginia Wade w 1977 roku.
Na długiej liście triumfatorów Wimbledonu, zapoczątkowanej nazwiskiem Gore’a, widnieją znacznie sławniejsi od niego gracze, którzy potrafili wygrywać ten turniej „seriami”. Najwięcej razy Wimbledon wygrywał Szwajcar Roger Federer 8 razy (2003-2007, 2009, 2012, 2017), 7 razy zrobili to Anglik William Renshaw (1881-1886 i 1889), oraz Amerykanin Pete Sampras (1993-1995, 1997-2000).
Wśród kobiet najwięcej, 9 razy Wimbledon wygrała Martina Navrátilová (1978-1979, 1982-1987, 1990), 8 razy Wimbledon zwyciężała Amerykanka Helen Wills Moody (1927-1930, 1932-1933, 1935, 1938).
Rekordy tenisistów XIX i początków XX wieku pomniejsza fakt, że korzystali z regulaminu obowiązującego do 1922 r., gwarantującego obronę tytułu mistrza Wimbledonu bez konieczności przebijania się przez turniej zasadniczy, tj. challenge round.
W 2012 roku korty Wimbledonu były areną zmagań tenisistów podczas XXX Letnich Igrzysk Olimpijskich, które rozpoczęły się trzy tygodnie po Wimbledonie.
Korty
Nawierzchnię wszystkich kortów, na których rozgrywany jest turniej stanowi trawa – życica. Piłka po odbiciu od takiej nawierzchni dostaje przyspieszenia, co faworyzuje styl gry serwis-wolej. Wimbledon jest w tej chwili jedynym turniejem wielkoszlemowym, rozgrywanym na trawie. W przeszłości nawierzchnię trawiastą posiadały również inne turnieje wielkoszlemowe: French Open do 1928 r., US Open do 1975 r., a Australian Open do 1988 r.
Dwa główne korty Wimbledonu – kort centralny i kort nr 1 – są używane tylko podczas tego turnieju. Na pozostałych siedemnastu są rozgrywane także inne imprezy londyńskiego All England Lawn Tennis and Croquet Club.
W 1922 roku lokalizacja turnieju wimbledońskiego uległa zmianie – został on przeniesiony z Worple Road na Church Road w obrębie tej samej dzielnicy. Za budowę głównego kortu odpowiedzialny był Stanley Peach. Pierwszy mecz na nowym obiekcie rozegrany został 26 czerwca 1922. Powstały wtedy kort centralny mieści prawie 14 tysięcy miejsc. Ze względu na częste opady deszczu podczas turnieju, zbudowano nad nim zasuwany dach, który został ukończony w 2009 r. Kort centralny jest miejscem rozgrywania wszystkich półfinałów oraz finałów. We wcześniejszych fazach odbywa się na nim wiele pojedynków z udziałem najwyżej rozstawionych zawodników.
Drugim pod względem ważności kortem jest kort nr 1. W obecnej formie istnieje on od 1997 r., kiedy to zastąpił swego zbyt małego poprzednika. Pojemność nowego kortu, to około 11 000.
Kort nr 2, o pojemności 3000 miejsc jest nazywany „cmentarzem mistrzów” (Graveyard of Champions). Nazwa ta wzięła się z tego, że wielu faworytów (m.in. John McEnroe, Pete Sampras czy siostry Williams) odpadało tu niespodziewanie we wczesnych rundach turnieju.
Tradycje
Tradycyjnymi barwami Wimbledonu są zielony i fioletowy. Takiego koloru są logo turnieju, a nawet ręczniki używane przez zawodników. Do 2005 r. ubrania w tej kolorystyce były noszone przez sędziów i dzieci od podawania piłek, jednak obecnie stroje te zastąpiły granatowe ubiory z kolekcji Ralpha Laurena. Tenisiści grający na Wimbledonie zobowiązani są występować w białych kostiumach – jest to jedyne tego typu ograniczenie w całym cyklu rozgrywkowym.
W odniesieniu do zawodniczek zawsze używana jest na korcie forma „panna” (Miss) lub „pani” (Mrs). Z drugiej strony mężczyźni nie są tytułowani jako Mister.
Typową potrawą serwowaną widzom są truskawki z bitą śmietaną. Rocznie zużywa się do jej przyrządzania 28 ton truskawek i 7000 litrów śmietany.
Turniej wimbledoński rozpoczyna się zawsze w poniedziałek, pomiędzy 20 a 26 czerwca. Niedziela, siódmy dzień turnieju, jest tradycyjnie dniem wolnym. Nie odbywają się wtedy żadne gry. Odstępstwo od tej reguły miało do tej pory miejsce trzykrotnie – w latach 1991, 1997 i 2004, kiedy właśnie w niedzielę nadrabiano spowodowane opadami deszczu zaległości. Wprowadzono wówczas tanie, dostępne od ręki bilety, bez rezerwacji miejsc. Deszcz podczas turnieju stanowi również niejako tradycję.
W 2007 r. na Wimbledonie zrównano ostatecznie nagrody pieniężne dla tenisistów oraz tenisistek. Wcześniej równouprawnienie wprowadziły pozostałe turnieje wielkoszlemowe.
©® GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA |
