Temat:

Wielbłąd - zaginiony świat

Wielbłąd dwugarbny (Camelus bactrianus) Długość ciała baktriana wynosi 2,3 -3,5 m, wysokość w kłębie 1,8 -2,3 m, długość ogona 35 -55 cm, waga 400 -700 kg. Jest to zwierzę o masywnej budowie ciała i wydłużonej szyi. Na grzbiecie znajdują się dwa garby -jeden na kłębie, a drugi w okolicy przedkrzyżowej. Garby mają różny kształt w zależności od stopnia odżywienia zwierzęcia -są elastyczne i wzniesione lub zwiotczałe i skurczone. Pysk wielbłąda dwugarbnego jest wydłużony, zaopatrzony w przedzieloną głębokim rowkiem górną wargę i ruchliwe nozdrza, które zwierzę może zamykać w czasie burzy piaskowej. Oczy otoczone są długimi, gęstymi rzęsami. Gęsta sierść o miękkim włosie ma barwę od szarożółtawej do ciemnobrązowej. Na karku i pod brodą tworzy długie, gęste grzywy. Na wiosnę zimowa sierść wypada całymi płatami. Osobniki dziko żyjące są mniejsze od udomowionych. Występowanie Baktrian w stanie dzikim jest krytycznie zagrożony wymarciem. Zamieszkuje suche stepy i tereny pustynne pustyni Gobi w Mongolii i Chinach. Jako zwierzę udomowione spotykany jest na suchych obszarach Krymu, Azji Mniejszej i przez całą Środkową Azję aż do Chin. Czy wiesz, że...Wielbłądy zmniejszają stratę wody z organizmu przez wydalanie mocno zagęszczonego moczu i kału. Ten ostatni jest wykorzystywany jako paliwo do ogniska bez konieczności uprzedniego suszenia. Krwinki czerwone wielbłąda mają kształt owalny, a nie okrągły jak u innych ssaków. Tryb życia Wolno żyjący wielbłąd dwugarbny żyje na trawiastych stepach, pustyni i półpustyniach. Zimą tworzy grupy liczące 5 -20 osobników. Ze zmysłów zwierzęta te mają najlepiej rozwinięty wzrok i węch. Są dosyć płochliwe. Zwierzęta hodowlane są używane do zwłaszcza do transportowania wody i innych towarów, dostarczają także wełny, skór, mleka i mięsa. Są odporne na wahania temperatury oraz głód i pragnienie. Poruszają się tzw. inochodem, czyli stawiając nogi jednej strony ciała równocześnie. Odżywianie Pożywienie baktriana stanowią głównie trawy i zioła. Zjada on także suche pędy oraz kolczaste krzewinki i krzewy, a nawet słonorośla. Żeruje zwykle rano i wieczorem. Rozmnażanie i rozwój Okres godowy przypada na luty. Po 12 -14 miesięcznej ciąży samica rodzi 1, rzadziej 2 młodych, które chodzą już w kilka godzin po narodzinach. Laktacja trwa rok. Młode uzyskują pełną samodzielność po 3 latach, a ostateczną wielkość po 5 latach. Samica rodzi co 2 lata, w ciągu życia może urodzić średnio 12 młodych. Baktrian dożywa wieku 40 lat. Wielbłąd jednogarbny (Camelus dromedarius) Nazywany/a też: dromader, dromedar Wielbłąd jednogarbny różni się od swojego dwugarbnego kuzyna lżejszą budową ciała, dłuższymi kończynami, mniej obfitym owłosieniem i obecnością jednego tylko garbu na grzbiecie. Długość ciała wynosi ok. 3 m, wysokość w kłębie ok. 2 m, długość ogona 50 cm, masa ciała ok. 650 kg. Sierść jest zbita i miękka, barwy piaskowej. Wąskie nozdrza mogą być zamykane w razie burzy piaskowej. Oczy są zaopatrzone w długie rzęsy, co chroni je przed przedostawaniem się pustynnego pyłu. Pysk posiada grube i mięsiste wargi, którymi zwierzę może obskubywać nawet ciernistą roślinność. Kopyta są szerokie i spłaszczone. Występowanie Dromader jest gatunkiem wymarłym na wolności. Żyje tylko jako zwierzę domowe (północna Afryka, zachodnia Azja) lub powtórnie zdziczałe (Australia). W Australii został sztucznie wprowadzony. Zasiedla suche stepy i tereny pustynne. Czy wiesz, że... Dromader może przeżyć utratę do 40% wody z organizmu. Naraz potrafi wypić 57 litrów wody. Wielbłądy jednogarbne po raz pierwszy zostały zaprzęgnięte do pracy prawdopodobnie ok. 5 tys. lat temu w południowej Arabii. Tryb życia Wielbłąd jednogarbny jest doskonale przygotowany do życia w suchym środowisku. Doskonale radzi sobie z niedoborem wody i pokarmu oraz zarówno z bardzo wysokimi, jak i niskimi temperaturami. Świetnie biega na piaszczystym podłożu, ale z trudnością porusza się po kamienistym. W stanie wolnym dromadery tworzyły stada składające się z jednego samca i jego haremu. Samiec ma zwyczaj pilnować swoich samic przez zaganianie ich od tyłu. Dlatego w karawanie samca dominującego umieszcza się na samym końcu, a wydawane przez niego głosy utrzymują całą grupę w dyscyplinie. Odżywianie Jest to zwierzę typowo roślinożerne i niewybredne w jedzeniu. Żywi się trawami, ziołami i krzewami, nawet tymi suchymi i kolczastymi. Rozmnażanie i rozwój Okres godowy ma miejsce w okresie od stycznia do marca, a ciąża trwa 12 -13 miesięcy. Na ogół rodzi się tylko 1 młode o wysokości ok. 1 metra. Pokryte jest ono długim, miękkim włosem i ma bardzo mały garb. Zaraz po wyschnięciu jest w stanie kroczyć za matką. Samica wytwarza dziennie do 20 litrów mleka. Laktacja trwa ok. 13 miesięcy.

®© GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA