Temat:

Humbak - zaginiony świat

Ciało humbaka może osiągać długość 17 m i wagę 65 ton. Samce są nieznacznie większe od samic. Sylwetka tego wieloryba sprawia wrażenie niezgrabnej i krótkiej. Płetwa grzbietowa jest uwsteczniona i tworzy mały garb. Płetwy piersiowe są natomiast bardzo długie - do 4 m, a płetwa ogonowa jest szersza niż u wielu innych waleni. Na podgardlu widać liczne wyraźne podłużne fałdy. Jego płaty fiszbinu są krótkie i czarne. Głowę i płetwy pokrywają guzowate narośle. Ubarwienie ciała odznacza się pewna zmiennością, ale zwykle górna część jest czarna, a strona brzuszna biała lub popielata. Występowanie Długopłetwiec występuje w oceanach całego świata dochodząc na północy i południu do granicy lodu. Na czas rozmnażania migruje do rejonów tropikalnych, żeruje w wodach arktycznych i antarktycznych. Jest gatunkiem silnie zagrożonym wyginięciem w środowisku naturalnym w nieodległej przyszłości. W XX w. wielorybnicy zabili 97% populacji humbaka. Czy wiesz, że... Długopłetwiec słynie z odgłosów jakie wydają samce. Są to pieśni składające się z buczących ryków, westchnień i pisków. Poszczególne pieśni trwają od 5 do 35 min. Można w nich odróżnić „zwrotki” i „refreny”. Śpiewy są długie i skomplikowane, a usłyszeć je można nawet z odległości 800 km. Repertuar osobników żyjących w Pacyfiku różni się od tego, który mają humbaki z Atlantyku. Tryb życia Humbak jest wielorybem bardzo aktywnym i energicznym. Często wyskakuje gwałtownie nad wodę na znaczną wysokość, po czym spada do niej z głośnym pluskiem. Jego zwyczajem jest także głośne uderzanie płetwą piersiową o powierzchnię wody, co robi leżąc na boku. Latem wieloryb ten żeruje w wodach chłodniejszych (bogatszych w pożywienie), zimą migruje do mórz strefy umiarkowanej i tropikalnej dla rozrodu. Żyje w luźnych, ciągle zmieniających się grupach liczących od 4 do 10 osobników. Więzi społeczne, poza tą między matką i dzieckiem, nie są silne, często trwają zaledwie kilka dni lub kilka godzin. Odżywianie Pokarm długopłetwca stanowi kryl i inne drobne skorupiaki oraz niewielkie ryby (w północnych wodach są to zazwyczaj sardele, dorsze, śledzie, makrele). Zwierzę to opanowało ciekawą taktykę łowiecką - grupa osobników nurkuje na głębokość ok. 15 m i od dołu rozpyla wokół ławicy ryb „sieć” utworzoną z bąbli powietrza. Kiedy ryby zostaną wyparte ku powierzchni wody humbakom pozostaje jedynie rzucić się z otwartą paszczą w środek ławicy. Fałdy widoczne na podgardlu rozszerzając się umożliwiają humbakowi nabranie dużej ilości wody wraz z pokarmem. Kiedy zwężają się woda jest wypychana na zewnątrz, a pokarm zatrzymuje się na fiszbinach. Rozmnażanie i rozwój Samica rodzi zwykle co 2 -3 lata 1 młode. Ciąża trwa ok. 1 roku. Noworodek mierzy ok. 4 m długości. Rodzi się ogonem do przodu. W ciągu kilku sekund musi zaczerpnąć powietrza, dlatego matka popycha go w kierunku powierzchni wody pyskiem lub płetwą. Laktacja trwa ok. pół roku, ale młode pozostaje z matką ok. roku, dopóki się nie usamodzielni. Dojrzałość płciową osiąga pod koniec drugiego roku życia. Długość życia wynosi prawdopodobnie do 80 lat.

®© GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA