„Szlakiem Łowców Głów, Park Narodowy Gunung Mulu.
O szczególnej wartości tego miejsca świadczy fakt, iż Park Narodowy Gunung Mulu (Borneo) jest na prestiżowej liście Światowego Dziedzictwa UNESCO (World Heritage Area). Na obszarze prawie 529 km2 występuje 4 150 gatunków roślin, 4 000 grzybów, 80 ssaków, 270 ptaków, 130 gadów, 50 ryb oraz 20 000 owadów. W sumie to aż 24 530 poznanych gatunków zwierząt, co świadczący o wysokim poziomie bioróżnorodności. Warto dodać, że są to jedynie liczby dotyczące gatunków, które zostały zidentyfikowane, nie zaś wszystkich tam występujących. Jednak to co wyróżnia ten park spośród innych tropikalnych parków narodowych to kompleks jaskiń, które zajmują czołowe miejsca w światowych rankingach „naj”.
Pierwszą medalistką jest Jaskinia Jelenia (Deer Cave), która otrzymuje dwa złote medale. Została nazwana tak, ponieważ w jej okolicy można było spotkać mnóstwo tych zwierząt, które swego czasu chroniły się w jej wnętrzu. Posiada najdłuższy ciągły podziemny korytarz na świecie. Jest również siedliskiem 30 gatunków nietoperzy (około 4 miliony osobników) i jest to najwyższa udokumentowana liczba różnych gatunków nietoperzy, występujących w jednej jaskini.
Kolejną medalistką jest Jaskinia Czystej Wody (Clearwater Cave), która na swoim koncie ma również dwa złote medale. Pierwszy za największą jaskinię świata pod względem objętości powietrza wewnątrz, zaś drugi za najdłuższą podziemną rzekę na świecie, która liczy sobie około 180 km długości.
Piąty złoty medal park zawdzięcza największej na świecie komnacie jaskiniowej – Komnacie Sarawak (Sarawak Chamber), zwanej również Salą Sarawaku, o wymiarach 701 m x 396 m x 70 m. Przy tych wymiarach byłaby w stanie pomieścić aż 40 samolotów Boeing 747.
Wszystkich tych podziemnych odkryć dokonał brytyjski zespół grotołazów w latach 1977-1978, a ich wyprawa trwała ponad 15 miesięcy.
By przyznać szósty (ostatni) złoty medal, przenosimy się ponad 30 metrów nad ziemię, by podziwiać najdłuższą na świecie ścieżkę podwieszoną w koronach drzew. Jej długość to aż 480 metrów, a w najwyższym punkcie osiąga wysokość 35 m.
Jednak Park Narodowy Gunung Mulu jest również niemym świadkiem historii „Łowców Głów”. Słowo Gunung, w lokalnym języku oznacza „wojownik”. Nazwa ta ma swoje uzasadnienie, ponieważ przez obszar Parku mogły przewinąć się nawet trzy (wrogie względem siebie) plemiona, które używały innego rodzaju broni oraz odmiennych tatuaży, charakteryzujących ich szczepy. Od Frank’iego (wnuka jednego z ostatnich Łowców Głów), dowiadziałem się, że jego dziadek, żyjący przed II wojną światową, był łowcą z plemienia Penan nomadic. Główną bronią, jakiej tam używano, była strzałka z końcówką nasączoną jadem, która wydmuchiwana przez około 1,5-metrową drewnianą rurkę, stanowiła śmiertelny pocisk dla przeciwnika z odległości nawet 30 metrów. Frank’i twierdzi, że jego dziadek zdobył w ten sposób nawet 200 głów z wrogich plemion.
Jak widać Park Narodowy Gunung Mulu to miejsce, gdzie obok wszechobecnej tropikalnej bioróżnorodności wyspy Borneo, odnajdziemy unikatowy kompleks jaskiń, które utwierdzą nas tylko w przekonaniu, jak potężnym żywiołem jest woda, która ukształtowała je miliony lat temu. Przy odrobinie szczęścia poznamy również tajemnice Łowców Głów, które są już żywe tylko w opowieściach. Gorąco polecam to miejsce i bez obaw! Głowę możesz stracić tu tylko za sprawą zniewalających cudów natury.
GRUPA MEDIA INFORMACYJNE