Jądro systemu po wszelkich czynnościach związanych z własną inicjacją uruchamia program init. Init to proces macierzysty wszystkich procesów. Jego rola polega na tworzeniu procesów opisanych w pliku konfiguracyjnym /etc/inittab oraz inicjacji i konfiguracji systemu.

Jednym z najważniejszych skryptów uruchamianych przez init jest rc.sysinit
Dzięki sysinit zostają wykonane następujące czynności :

- ustawienie początkowej wartości zmiennej środowiskowej $PATH
- konfiguracja sieci
- inicjacja partycji wymiany dla pamięci wirtualnej
- ustawienie nazwy hosta
- sprawdzenie głównej partycji
- zmian trybu dla głównej partycji pozwalając na zapis
- sprawdzenie ograniczenia zużycia przestrzeni dyskowej przez użytkownika (quota)
- czyszczenie tablicy zamontowanych systemów plików /etc/mtab
- wprowadzenie informacji o partycjach do mtab
- montowanie partycji z pliku /etc/fstab
- sprawdzanie zależności wśród modułów
- ładowanie modułów
- usunięcie starych plików PID
- włączenie partycji wymiany
- inicjacja portów szeregowych

Po uruchomieniu rc.sysinit następnym uruchamianym skryptem jest rc.local.
Jego zadanie polega na pobraniu nazwy systemu operacyjnego oraz informacji o architekturze komputera i umieszczeniu ich w pliku /etc/issue.

Kolejnym zadaniem procesu init jest uruchomienie skryptów z katalogu odpowiadającemu danemu poziomowi pracy :

Poziom pracy 0 - /etc/rc.d/rc0
przejście na ten poziom pracy powoduje :
- zatrzymanie wszystkich procesów
- wyłączenie pamięci wirtualnej
- odmontowanie partycji wymiany i systemów plików
- zatrzymanie pracy systemu

Poziom pracy 1 - /etc/rc.d/rc1.d
Jest to tak zwany tryb jednoużytkownikowy i jest on wykorzystywany do prac konserwacyjnych.
W trybie tym nikt poza użytkownikiem root nie może być zalogowany.
Sieć jest niedostępna i tylko najważniejsze systemy plików są zamontowane.

Poziom pracy 2 - /etc/rc.d/rc2.d
Tryb wieloużytkownikowy z wyłączoną usługą NFS.

Poziom pracy 3 - /etc/rc.d/rc3.d
Tryb wieloużytkownikowy z włączoną usługą NFS.

Poziom pracy 4 - /etc/rc.d/rc4.d
Ten poziom pracy jest pusty co pozwala na zdefiniowanie własnego poziomu pracy.

Poziom pracy 5 - /etc/rc.d/rc5.d
Na poziomie tym zostaje uruchomiony graficzny interfejs X11 i większość usług sieciowych.

Poziom pracy 6 - /etc/rc.d/rc6.d
Poziom ten odpowiada za restart systemu.

Wszystkie skrypty znajdujące się w katalogach /etc/rc*.d/ są sztywnymi linkami do plików z katalogu /etc/rc.d/init.d.
Skrypty z tych katalogów posiadają nazwy tworzone według schematu :

<S/K><numer>nazwa

gdzie :

<S/K> - oznacza start lub zatrzymanie danego programu
<numer> - określa kolejność wykonywania (uruchamiania lub zatrzymywania)
nazwa - nazwa uruchamianego skryptu

Wybór domyślnego poziomu pracy, w który system wchodzi zaraz po uruchomieniu określamy w pliku /etc/inittab.
Plik ten zawiera również wskazania na skrypty, które uruchamiane są w zależności od poziomu pracy systemu.

Wybór domyślnego poziomu pracy następuje poprzez modyfikację linii :

id:poziomu_pracy:initdefault

Pozostałe linie mają następującą postać :

id:poziom_pracy:akcja:proces

gdzie :

id - jest identyfikatorem linii
poziom_pracy - określa poziom lub poziomy pracy, na których powinna zostać wykonana zawartość linii (np.: 5 lub 35)
akcja - określa w jaki sposób ma uruchomić program :
   respawn - proces należy uruchomić od nowa po każdym jego zakończeniu
   wait - proces należy uruchomić raz na właściwym poziomie pracy i czekać na jego zakończenie
   once - proces będzie wywoływany raz po wejściu we właściwy poziom pracy
   boot - proces zostanie uruchomiony podczas bootowania systemu
proces - nazwa programu

przykład :

1:2345:respawn:/sbin/getty 9600 tty1

powoduje uruchomienie getty po wejściu na poziomy 2 3 4 5 i ponowny jego restart po zakończeniu działania.

Linuks umożliwia uruchomienie systemu w trybie jednoużytkownikowym, umożliwiając wprowadzenie poprawek do systemu lub naprawę systemu.
Uruchomienie systemu w trybie single daje bezpośredni dostęp do systemu z prawami użytkownika root bez podawania hasła dla tego użytkownika.

Aby uruchomić system w tym trybie należy w momencie pojawienia się znaku zachęty LILO: wpisać
single .

W przypadku używamy LILO z graficznym menu, aby uzyskać dostęp do znaku zachęty należy po pojawieniu się ekranu wyboru nacisnąć klawisz Esc.

Należy pamiętać, że możliwość taka zmniejsza bezpieczeństwo naszego systemu umożliwiając dostęp do konta administratora każdemu użytkownikowi mającemu dostęp do naszego komputera.
Dobrym rozwiązanie jest takie skonfigurowanie programu LILO, aby wymuszało wpisanie hasła przed wyświetleniem znaku zachęty.

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA